Belangrijkste kenmerken van een intentieverklaring
Een intentieverklaring (LOI) is een cruciaal document bij fusies en overnames (M&A) en fungeert als routekaart voor de transactie. Hoewel de intentieverklaring in de meeste opzichten niet bindend is, bevat deze bepalingen die de onderhandelingen aanzienlijk kunnen beïnvloeden.
1. Niet-bindende aard
De meeste in een intentieverklaring zijn niet bindend, wat betekent dat ze partijen niet wettelijk verplichten om de transactie door te zetten. Belangrijke bepalingen zoals exclusiviteit, geheimhouding en een verbod op het inhuren van personeel zijn echter vaak wel bindend.
2. Morele verplichting
Hoewel een intentieverklaring (LOI) niet wettelijk bindend is, schept deze wel een morele verbintenis tussen de partijen. Sommige kopers maken hier mogelijk gebruik van om later gunstigere voorwaarden te bedingen.
3. Voorlopige overeenkomst
De intentieverklaring dient als voorloper van de uiteindelijke koopovereenkomst, waardoor beide partijen een due diligence-onderzoek kunnen starten zonder de kosten van het voortijdig opstellen van een volledig contract te hoeven maken.
4. Onderhandelingskader
De intentieverklaring (LOI) legt de belangrijkste voorwaarden van de overeenkomst vast. Eventuele onduidelijkheden in de LOI zullen bij het opstellen van de koopovereenkomst waarschijnlijk in het voordeel van de koper worden geformuleerd.
5. Exclusiviteitsclausule
De meeste intentieverklaringen bevatten een exclusiviteitsperiode, waardoor de verkoper geen contact mag opnemen met andere potentiële kopers. Hoewel dit kopers helpt, verzwakt het de onderhandelingspositie van de verkoper.
6. Beperkte informatie en voorbehoud inzake due diligence
Kopers beschikken doorgaans over weinig informatie voordat ze een intentieverklaring ondertekenen. Een due diligence-onderzoek kan problemen aan het licht brengen die leiden tot heronderhandeling of intrekking van de overeenkomst.
7. Momentum in onderhandelingen
Het ondertekenen van een intentieverklaring (LOI) geeft de onderhandelingen momentum, waardoor partijen potentiële problemen kunnen identificeren en oplossen voordat ze aanzienlijke tijd en middelen investeren.
Veelvoorkomende problemen en oplossingen met betrekking tot intentieverklaringen
| Probleem | Oplossing |
|---|---|
| De voorwaarden worden na het tekenen van de intentieverklaring vaak minder gunstig. | Definieer de belangrijkste termen vooraf om je onderhandelingspositie te behouden. |
| Onduidelijke termen zijn in het voordeel van de koper. | Zorg ervoor dat alle belangrijke voorwaarden van de overeenkomst duidelijk in de intentieverklaring (LOI) zijn opgenomen. |
| Lange exclusiviteitsperioden verzwakken de positie van de verkoper. | Beperk de duur van de exclusiviteit en stel mijlpaalvereisten vast. |
| De intentieverklaring vermindert de onderhandelingspositie van de verkoper. | Neem de tijd om over de intentieverklaring te onderhandelen en ga daarna snel over tot de uiteindelijke beslissing. |
| Aan het licht gekomen problemen tijdens het due diligence-onderzoek hebben invloed op de prijs en de voorwaarden. | Zorg dat u over uitgebreide documentatie beschikt. |
Bindende versus niet-bindende bepalingen
De meeste intentieverklaringen zijn zo opgesteld dat ze niet bindend zijn, met uitzondering van bepaalde cruciale bepalingen:
Bindende bepalingen:
- Exclusiviteit
- Vertrouwelijkheid
- Toegang voor due diligence door de koper
- Aanbetaling (indien van toepassing)
- Kostenverdeling
Niet-bindende bepalingen:
- Aankoopprijs en betalingsvoorwaarden
- Toewijzing van activa en passiva
- Structuur van de transactie (verkoop van activa versus verkoop van aandelen)
- Doorlopende rol en vergoeding van de verkoper
Hoewel rechtbanken over het algemeen het niet-bindende karakter van intentieverklaringen erkennen, kunnen zij bepaalde verplichtingen afdwingen indien partijen de intentie tonen om gebonden te zijn of indien de onderhandelingen te kwader trouw plaatsvinden.
Kernelementen van een intentieverklaring
1. Identificatie van partijen
De intentieverklaring (LOI) moet beginnen met een duidelijke vermelding van de partijen die bij de transactie betrokken zijn. Dit omvat de volledige wettelijke namen van de koper en verkoper, samen met relevante bedrijfsgegevens zoals registratienummers, adressen en contactgegevens. Duidelijkheid in dit stadium voorkomt misverstanden over de betrokken entiteiten.
2. Beschrijving van de transactie
De intentieverklaring (LOI) moet de aard van de transactie specificeren. In het geval van een iGaming-bedrijf kan dit de verkoop van een volledig online casino-platform, een affiliate-website, software of andere digitale activa betreffen. De beschrijving moet ook duidelijk maken of het een activa-aankoop betreft (waarbij specifieke activa worden overgedragen) of een aandelenkoop (waarbij het eigendom van het gehele bedrijf wordt overgedragen).
3. Aankoopprijs en betalingsstructuur
Een van de belangrijkste onderdelen van een intentieverklaring is de koopprijs en de wijze waarop deze zal worden betaald. Het document moet het volgende beschrijven:
- De totale aankoopprijs of waardering van de onderneming .
- Betalingsvoorwaarden, zoals eenmalige betalingen, betalingen in termijnen of winstuitkeringen op basis van toekomstige prestaties.
- Of de betaling nu in contanten, aandelen, cryptovaluta of een combinatie daarvan zal plaatsvinden.
- Eventuele voorwaarden die van invloed kunnen zijn op de uiteindelijke aankoopprijs, zoals prestatiedoelstellingen of aanpassingen na de overdracht.
4. Due diligence-proces
Due diligence is een essentieel onderdeel van elke fusie- en overnameovereenkomst. Het stelt de koper in staat het bedrijf grondig te onderzoeken voordat de transactie wordt afgerond. De intentieverklaring (LOI) moet het volgende specificeren:
- De reikwijdte van het due diligence-onderzoek omvat financiële, juridische, technische en operationele aspecten.
- Het tijdschema voor het afronden van het due diligence-onderzoek.
- Het soort informatie dat de verkoper moet verstrekken, zoals financiële overzichten, verkeersgegevens (voor online bedrijven), klantendatabases en documenten met betrekking tot naleving van wet- en regelgeving.
- De koper krijgt toegang tot medewerkers van het bedrijf, belangrijke belanghebbenden en externe leveranciers.
5. Vertrouwelijkheid en exclusiviteit
Om gevoelige bedrijfsinformatie te beschermen, bevatten intentieverklaringen vaak geheimhoudingsclausules die beide partijen verbieden details over de onderhandelingen of de besproken onderneming openbaar te maken. Daarnaast kan een exclusiviteitsclausule (ook wel een 'no-shop'-clausule genoemd) worden opgenomen, die de verkoper verbiedt om gedurende een bepaalde periode met andere potentiële kopers te onderhandelen.
6. Sluitingsvoorwaarden
De sluitingsvoorwaarden beschrijven de vereisten waaraan moet worden voldaan voordat de transactie kan worden afgerond. Deze kunnen onder meer het volgende omvatten:
- Regelgevende goedkeuringen (bijv. goklicenties voor iGaming-bedrijven).
- Afronding van het due diligence-onderzoek naar tevredenheid van de koper.
- Geen materiële nadelige veranderingen in de bedrijfsactiviteiten.
- Overeenstemming bereiken over arbeidsovereenkomsten of het behoud van sleutelpersoneel.
7. Overgangs- en nazorgverplichtingen
Om de bedrijfscontinuïteit te waarborgen, dient de intentieverklaring alle verplichtingen na de overname te beschrijven. Dit kan onder meer het volgende omvatten:
- Begeleiding bij de overgang van de verkoper, zoals training of operationele ondersteuning gedurende een bepaalde periode.
- Concurrentie- en wervingsverboden om te voorkomen dat de verkoper na de verkoop rechtstreeks met de koper concurreert of werknemers probeert over te halen om van hem over te stappen.
- Strategieën voor het behoud van werknemers en de vraag of sleutelpersoneel bij het bedrijf zal blijven onder de nieuwe eigenaar.
8. Bindende versus niet-bindende bepalingen
De meeste intentieverklaringen zijn niet bindend, wat betekent dat ze dienen als een raamwerk in plaats van een juridisch afdwingbaar contract. Bepaalde bepalingen kunnen echter wel bindend zijn, zoals:
- Vertrouwelijkheidsclausules.
- Exclusiviteitsovereenkomsten.
- Kostenverdeling (wie betaalt de juridische kosten en de kosten voor due diligence?).
- Toepasselijk recht en bevoegdheid in geval van geschillen.
9. Tijdlijn en vervolgstappen
Tot slot moet de intentieverklaring een tijdlijn bevatten voor de voortgang van de transactie, inclusief belangrijke deadlines voor het ondertekenen van definitieve overeenkomsten, het afronden van het due diligence-onderzoek en de afronding van de transactie. Dit zorgt ervoor dat beide partijen op één lijn blijven en zich inzetten voor de afronding van de overeenkomst.
Conclusie
Een goed gestructureerde intentieverklaring (LOI) is essentieel bij elke fusie- en overnametransactie, met name in de iGaming-industrie , waar complexe regelgeving en operationele aspecten van invloed kunnen zijn op deals. Door de belangrijkste voorwaarden, verwachtingen en bepalingen duidelijk te definiëren, helpt een LOI misverstanden te voorkomen en legt het de basis voor een succesvolle overname. Hoewel een LOI in de meeste gevallen niet juridisch bindend is, biedt het zowel kopers als verkopers vertrouwen en een duidelijke routekaart voor de onderhandelingen, wat uiteindelijk een soepeler transactieproces mogelijk maakt.
FAQ
1. Wat is het belangrijkste doel van een intentieverklaring (Letter of Intent, LOI) bij fusies en overnames?
Een intentieverklaring (LOI) fungeert als een routekaart en voorlopige overeenkomst voor een fusie of overname. Het voornaamste doel ervan is om de fundamentele voorwaarden van de deal vast te leggen – zoals de koopprijs en de betalingsstructuur – voordat de partijen aanzienlijke tijd en geld investeren in een volledige koopovereenkomst. Het stelt zowel de koper als de verkoper in staat om "dealmomentum" op te bouwen en schept een morele, hoewel vaak niet volledig wettelijke, verplichting om door te gaan.
2. Is een intentieverklaring juridisch bindend?
Een intentieverklaring is over het algemeen niet bindend , wat betekent dat de partijen wettelijk niet verplicht zijn de transactie af te ronden. Het artikel benadrukt echter dat specifieke bepalingen in het document wel juridisch afdwingbaar zijn.
-
Niet-bindend: Aankoopprijs, dealstructuur en betalingsvoorwaarden.
-
Bindend: Exclusiviteitsperioden (niet-winkelclausules), geheimhoudingsovereenkomsten en kostenverdeling.
3. Welke belangrijke elementen moeten in een intentieverklaring worden opgenomen?
Om misverstanden te voorkomen, moet een goed gestructureerde intentieverklaring negen specifieke elementen bevatten:
-
Identificatie van partijen: volledige wettelijke namen en gegevens.
-
Transactieomschrijving: Verkoop van activa versus aankoop van aandelen.
-
Prijs en betaling: Waardering, earn-outs en betalingsmethoden (contant/aandelen).
-
Omvang van het due diligence-onderzoek: Tijdlijnen en toegang tot documenten.
-
Vertrouwelijkheid en exclusiviteit: bescherming van gegevens en periodes waarin niet gewinkeld mag worden.
-
Sluitingsvoorwaarden: Goedkeuring door de regelgevende instanties en afronding van het due diligence-onderzoek.
-
Verplichtingen na de transactie: concurrentiebedingen en training.
-
Bindende bepalingen: Duidelijk onderscheidende bepalingen die wel of niet afdwingbaar zijn.
-
Tijdschema: Deadlines voor de definitieve overeenkomst.
4. Wat zijn de gebruikelijke risico's voor verkopers bij het ondertekenen van een intentieverklaring?
Het grootste risico voor verkopers is de exclusiviteitsclausule . Door ermee in te stemmen gedurende een bepaalde periode niet met andere kopers te onderhandelen, verliest de verkoper onderhandelingsmacht. Als de deal lang aansleept, kan de koper proberen de voorwaarden opnieuw te onderhandelen (vaak "heronderhandelen" genoemd). Bovendien worden belangrijke dealvoorwaarden die niet in de intentieverklaring (LOI) zijn vastgelegd, vaak in het voordeel van de koper geformuleerd tijdens het opstellen van het definitieve contract.
5. Wat is het verschil tussen een intentieverklaring (LOI) en een koopovereenkomst (Purchase Agreement)?
De intentieverklaring (LOI) is een voorlopig kader dat wordt gebruikt om de basis te leggen voor due diligence en onderhandelingen. Deze is doorgaans kort en richt zich op de belangrijkste voorwaarden. De koopovereenkomst daarentegen is het definitieve, juridisch bindende contract waarin elk aspect van de transactie gedetailleerd wordt beschreven, inclusief garanties, verklaringen en precieze juridische aansprakelijkheden. Deze wordt pas opgesteld nadat de due diligence succesvol is afgerond.
