18 Verschillen tussen het waarderen van publieke en private bedrijven

Het ontsluiten van de ongelijkheid tussen de waardering van publieke en private bedrijven is van het allergrootste belang. Kunnen de veelvouden die aan overheidsbedrijven worden toegeschreven, worden uitgebreid naar kleine en middelgrote ondernemingen?

Het verdiepen in deze nuances is een cruciale stap in de richting van het begrijpen van de belangrijkste bepalende factoren die de waarde van uw bedrijf bepalen.

Overheidsbedrijven zijn vaak overgeleverd aan de grillige aandelenmarkt, een drijvende kracht achter bijna elk contrast dat in dit stuk wordt uiteengezet. Het merendeel van deze verschillen kan worden opgehelderd door het prisma van de tijd. Degenen die in publieke bedrijven investeren, hanteren een tijdelijk perspectief, terwijl eigenaren van particuliere entiteiten een perspectief omarmen dat de lange termijn bestrijkt.

Als we de invloed van deze dynamiek op de langere termijn erkennen, kunnen we de overheersende impact van de kortetermijnmentaliteit van de markt op het gedrag van deelnemers niet negeren. Terwijl we de cruciale verschillen bij het beoordelen van publieke en private bedrijven afbakenen, overheerst de onderstroom van zekerheid.

Het onderscheid ontcijferen: 18 factoren die het contrast blootleggen bij het waarderen van particuliere en publieke bedrijven

De nuances die de waardering van particuliere en publieke ondernemingen onderscheiden, zijn zowel verhelderend als cruciaal. Dit uitgebreide onderzoek draait om 18 belangrijke facetten die de essentie van dit contrast belichten:

1. Tijdhorizon: een langetermijnperspectief versus kortetermijnvooruitzichten.
2. Mensen en belanghebbenden: Diverse belangen bepalen de waarde van het bedrijf.
3. Effecten: Invloed van openbaar verhandelde aandelen versus particulier eigendom.
4. Verfijning: complexe marktdynamiek versus gecontroleerde omgeving.
5. Incentives: gevarieerde motivaties die waarderingsoverwegingen bepalen.
6. Speculatie: marktgestuurde speculatie versus gestage evaluatie.
7. Emoties: emotionele marktinvloed versus geïnformeerde besluitvorming.
8. Informatie: Uitgebreide openbaarmaking versus selectieve transparantie.
9. Consistente prijsstelling: fluctuaties op de publieke markt versus particuliere stabiliteit.
10. Economische variabelen: macrotrends versus geïsoleerde effecten.
11. Controle: beperkte controle versus direct eigendom.
12. Verwachtingen: onmiddellijke marktverwachtingen versus intrinsiek potentieel.
13. Geruchten: impact van marktgeruchten versus gerichte beoordeling.
14. Regulering: strenge regelgeving versus relatieve vrijheid.
15. Complexiteit: diepgaand financieel onderzoek versus gecontroleerde complexiteit.
16. Financiële overzichten: publiek toegankelijke gegevens versus beperkte inzichten.
17. Geografie: blootstelling aan de mondiale markt versus lokale impact.
18. Waarderingsmethoden: gestandaardiseerde statistieken versus op maat gemaakte benaderingen.

18 Verschillen tussen het waarderen van publieke en private bedrijven

Tijdshorizon

Overheidsbedrijven: Het domein van de overheidsbedrijven is een domein dat voorbehouden is aan hun investeerders, van wie de meerderheid een beknopte kortetermijnvisie koestert. Deze dynamiek gooit talloze variabelen in de mix, waardoor dagelijkse schommelingen in de waardering van bedrijven ontstaan ​​naarmate deze factoren zich vermengen. Kwartaalmomentopnames van prestaties worden de maatstaf voor beursgenoteerde bedrijven, waardoor een onwrikbare druk ontstaat om consistente resultaten te leveren, kwartaal na kwartaal. Binnen dit domein genieten beleggers vaak van vluchtige beleggingen, waarbij de levensduur van aandelen soms tot slechts enkele maanden afneemt. In dit theater grijpen daghandelaren gedurende minuten, zelfs uren, aandelen voordat de volgende transactie plaatsvindt. Speculanten spelen eveneens binnen dit korte tijdsbeeld. Een dergelijk verkort investeringsperspectief verplicht eigenaren van publieke ondernemingen om de zeeën van de korte termijn te bevaren – een cruciale factor om mee te wegen bij het meten van hun waarde.

Particuliere ondernemingen: Eigenaren van particuliere bedrijven genieten daarentegen van een langetermijnpanorama dat zich niet uitstrekt over minuten, uren of kwartieren, maar over tientallen jaren. Met een meer geconcentreerde cohort van belanghebbenden die tevreden moeten worden gesteld, kunnen de rentmeesters van particuliere ondernemingen standvastig opkomen voor ambities op de lange termijn, zonder de druk van het kunstmatig opblazen van onmiddellijke winsten. Bij het opschalen van een bedrijf moet men rekening houden met de strategische doelstellingen en de tijdsruimte die het begrotingstraject bepalen. Publieke entiteiten dansen vaak met inkomsten om hun traject te verzachten en een beheerste façade te presenteren, gericht op het pacificeren van externe investeerders. Daarentegen passen particuliere bedrijven hun financiële situatie zelden aan om aan te sluiten bij de vele verwachtingen van externe krachten.

Mensen en belanghebbenden

Publieke bedrijven: Het ingewikkelde web van beïnvloeders die de aandelenwaarden bepalen, omvat een mozaïek van entiteiten: aandelenanalisten van institutionele geldbeheerders, auteurs van prospectussen en jaarverslagen, kritische accountantskantoren, beleggingsfondsen, hedgefondsen, pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, effectenfirma's, kredietinstellingen. ratingbureaus, onafhankelijke onderzoeksinstellingen, investeringsbanken, makelaarskantoren en banktrustafdelingen. Deze samensmelting omvat ook institutionele beleggers aan wie de activa van anderen zijn toevertrouwd, zoals pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, kapitaalfondsen en bedrijfspensioenregelingen. Deze diverse vergadering vormt een collectief met contrasterende doelstellingen, waardoor uiteenlopende standpunten ontstaan ​​die op hun beurt snelle marktschommelingen veroorzaken. Overheidsbedrijven zijn dus gedwongen om op vakkundige wijze een groot aantal onderdelen te beheren, elk met hun eigen doelstellingen, prikkels, temporele perspectieven en perspectieven. Voor een CEO kan het vormgeven van percepties net zo cruciaal zijn als het inzicht van een investeerder in de speltheorie.

Opmerkelijk genoeg neigt 80% van de aanbevelingen van analisten naar een koopadvies. Het enigma? Stimulansen. Bij het ontleden van een beursgenoteerd bedrijf is het van het grootste belang om de prikkels te beoordelen van de deskundige die uw evaluatie begeleidt. Toezichthoudende instanties zoals de SEC en FINRA streven ernaar de motivaties op één lijn te brengen door regelgeving op te stellen die de openbaarmaking en de informatiestroom naar beleggers verbetert en daarmee de marktdynamiek beïnvloedt.

Mediakanalen versterken de marktvolatiliteit door vrijelijk hun mening te geven over de waarde van beursgenoteerde bedrijven. Nu de verspreiding van informatie grotendeels ongecontroleerd is, hebben de media de macht over de aandelenkoersen. Door middel van verleidelijk vormgegeven verhalen trekken media als The Wall Street Journal, The New York Times, Fortune, Business Week, Barron's, televisie, tijdschriften, films en radio behendig de aandacht en versterken ze hun consumentenbestand. Toch dienen deze bronnen, gevoed door zowel economische als politieke doelstellingen, als de primaire gegevensbron voor individuele beleggers. Opmerkelijk is dat individuele beleggers vaak jaarverslagen omzeilen, die minutieus zijn geredigeerd door slimme juridische geesten die ernaar streven risico's te elimineren in plaats van te verduidelijken. Kunnen nieuwsbronnen als onpartijdig worden beschouwd? Dit spervuur ​​van meningen vormt de basis van het publieke sentiment en geeft op zijn beurt vorm aan de waarden van aandelen.

Op het gebied van publieke investeringen moet men rekening houden met de mening van collega-investeerders, omdat hun perspectieven de waardering van activa op de korte termijn kunnen beïnvloeden. Een goed begrip van de speltheorie wordt een voorwaarde voor het navigeren door publieke effecten.

Te midden van het rumoer van de markt op de korte termijn zijn er maar weinig beleggers die de intrinsieke waarde van bedrijven op de lange termijn inzien. De waardering van beursgenoteerde bedrijven hangt dus af van een symfonie van spelers, met uiteenlopende belangen, die in een oogwenk het toneel betreden en verlaten. In deze arena zijn kortetermijnwaarderingen verweven met de studie van menselijk gedrag, naast analyse van financiële prestaties.

Particuliere bedrijven: Het landschap voor particuliere entiteiten weerspiegelt de serene, kronkelende wegen van Zwitserland, in schril contrast met het hectische tempo van Tokio. Op dit gebied regeert eenvoud. Omdat er minder belanghebbenden zijn om tevreden te stellen, draaien particuliere bedrijven rond twee cruciale onderdelen: hun werknemers en klanten. Governance vindt zijn essentie in eenvoud, in tegenstelling tot de veelzijdige dynamiek van publieke lichamen. Prikkels vinden duidelijkheid: genereer winst en minimaliseer belastingen. Dit ingewikkelde web van tegengestelde belangen dat de publieke waarderingen kleurt, maakt plaats voor een rechtlijnige analyse in de particuliere sector, waar een dergelijk ingewikkeld onderzoek zelden nodig is.

Effecten

Publieke bedrijven: op het gebied van aandelen bestaat er een scala aan aanbiedingen – gewone aandelen, preferente aandelen, preferente aandelen, preferente converteerbare aandelen, warrants, obligaties, call-opties, puts, opties, derivaten, futures, forwards, swaps – een divers universum dat soms voel je zo groot als de kosmos. Maar maak je geen zorgen, de laatste drie waren slechts grillige overpeinzingen! De ware symfonie van aandelentypes en hun derivaten kan overweldigend ingewikkeld zijn. Het bepalen van een prijs voor een publieke onderneming houdt in dat je moet worstelen met deze veelzijdige zekerheden. Het aantal uitstaande opties en hun invloed op de waardering, de premie die wordt toegekend aan aandelen met extra stemrecht – dit zijn allemaal draden die op ingewikkelde wijze de structuur van de kapitalisatie van een bedrijf verweven. Omdat het inherent complex is vanwege de aard van overheidsbedrijven, is het begrijpen van de kapitaalstructuur van een bedrijf een essentieel facet van de waardering ervan.

Particuliere bedrijven: Wanneer ondernemers worden gevraagd naar hun bedrijfstype, kan het typische antwoord ‘de grote’ zijn. Als je probeert onderscheid te maken tussen een S of C Corporation, weerklinkt het refrein: 'Ik weet het niet helemaal zeker; mijn accountant noemde het 'de grote.'”

Dit scenario onderstreept een gemeenschappelijk thema: de gemiddelde eigenaar van een particuliere onderneming is vaak niet bekend met de nuances van kapitalisatiestructuren – gewone of preferente aandelen. De eenvoud hier komt voort uit het feit dat veel particuliere bedrijven familiebedrijven zijn, waarbij de kapitalisatie draait om gewone aandelen. Op dit gebied is het waarderen van een particulier bedrijf doorgaans eenvoudiger, vaak gebaseerd op de veronderstelling dat de entiteit een ‘grote’ (C Corporation) is, waarbij het eigendom binnen de familie is geconsolideerd. Er bestaan ​​uitzonderingen, maar deze vormen de minderheid. Bijgevolg krijgt het waarderen van kleine, particuliere inspanningen een relatieve eenvoud wanneer het wordt vergeleken met de veelzijdige waardering van hun publieke tegenhangers.

Verfijning

Publieke bedrijven: De evolutie van de verfijning van de waardering van bedrijven gaat terug tot de baanbrekende uitgave van “Security Analysis” door Benjamin Graham en David Dodd in 1934. Vóór deze mijlpaal waren publieke markten vaak speculatieve domeinen, gedreven door geruchten en zonder betrouwbare informatie over beursgenoteerde bedrijven. bedrijven. In een landschap dat wordt gedomineerd door dubieuze makelaars die profiteren van de naïviteit, angst en hebzucht van investeerders, was handel met voorkennis welig tiertbaar. De cruciale verschuiving vond plaats met de oprichting van de SEC in 1934, waarmee een tijdperk van toegankelijke informatie en verhoogde verfijning werd ingeluid. Op de huidige publieke markt maken beleggers gebruik van een breed scala aan geavanceerde methoden, tools en software voor waardering. Van ingewikkelde financiële modellen tot geavanceerde supercomputers die onmiddellijk handelsgegevens verwerken; het waarderen van een beursgenoteerd bedrijf vereist ingewikkelde technieken, processen en hulpmiddelen die in een samenhangend raamwerk zijn geharmoniseerd.

Particuliere bedrijven: Ter vergelijking: de waarderingsmethoden voor particuliere ondernemingen kunnen rudimentair lijken. Een aanzienlijk aantal particuliere bedrijven wordt beoordeeld op basis van EBITDA-multiples , een metriek die finesse vereist en een goed begrip van talloze factoren die de waarde van een bedrijf beïnvloeden. Vanwege de beperkte waarderingsinstrumenten hebben de bestaande instrumenten echter een wijdverbreide invloed in de particuliere sector. Hoewel er uitzonderingen bestaan, zoals durfkapitalisten die gebruik maken van discounted cash flow (DCF)-methodologieën, blijven deze zeldzaam.

Stimulansen

Publieke bedrijven: De publieke markten wervelen van prikkels die vaak afdwalen van de harmonie. Adviseurs jagen op vergoedingen, terwijl de media in een mum van tijd verleidelijke verhalen verzinnen om de lezers te boeien. Analisten, op hun hoede voor mogelijke kritiek, hebben de neiging de consensus te herhalen, uit angst voor de prikkel van het ongelijk hebben en de schamele winst als ze gelijk hebben. In deze dans kunnen sommigen tegengestelde opvattingen verhullen om toekomstige verantwoordelijkheid te vermijden. De afkeer van fouten bevordert de kuddementaliteit, een kracht die kan uitmonden in een virale waanzin met exponentiële gevolgen. Bij het beoordelen van de waarde van een beursgenoteerd bedrijf is het een verstandige stap om de motieven in twijfel te trekken die ten grondslag liggen aan de informatie en meningen die uw uitgangspunt vormgeven.

Particuliere bedrijven: Voor eigenaren van particuliere ondernemingen zijn de belangen zeer persoonlijk. Hun rijkdom is op ingewikkelde wijze verweven met de waarde van hun bedrijf, waardoor hun motieven op één enkel doel gericht zijn: het maximaliseren van het rendement. De noodzaak om motieven bij het waarderen van particuliere entiteiten te ontcijferen is vaak minimaal, omdat het streven naar rendementsverbetering van het allergrootste belang blijft. Het ontcijferen van de bedoelingen van de oprichters van particuliere bedrijven lijkt dus een eenvoudiger onderneming, waarvoor een minder ingewikkelde ontrafeling van de motivaties vereist is.

Speculatie

Publieke bedrijven: De rimpeleffecten van speculatie weerklinken in het domein van publieke aandelen, vooral als het gaat om schaars verhandelde aandelen. De toename van de technische analyse – een methodologie die uitsluitend gebaseerd is op prijs en handelsvolume – voedt de speculatieve tendensen nog meer. Beleggers baseren hun beslissingen soms puur op technische nuances zoals handelsvolume of prijsschommelingen, waarbij fundamentele zakelijke aspecten buiten beschouwing worden gelaten.

Zelfs als een analist persoonlijk technische analyse schuwt, wordt het van cruciaal belang om rekening te houden met deze standpunten bij het waarderen van aandelen, gezien hun potentiële invloed op de prijsdynamiek. Het is niet ongebruikelijk dat beleggingen in publieke aandelen zich ontvouwen zonder enig begrip van het onderliggende bedrijf of de sector ervan. Margeaankopen, synoniem met kopen op krediet, doen speculatieve neigingen escaleren.

Deze speculatieve wisselwerking laat onmiskenbaar een stempel achter op de waardering van beursgenoteerde bedrijven, waardoor men verplicht wordt deze schommelingen in de beoordeling mee te nemen.

Particuliere bedrijven: Op het gebied van particuliere ondernemingen manifesteren speculatieve elementen zich via particuliere investeringen afkomstig van familie en kennissen. Opmerkelijk is dat deze inspanningen een minimale invloed uitoefenen op de waarde van particuliere bedrijven, voornamelijk vanwege het discrete karakter van de transactievoorwaarden. Speculatieve investeringen in particuliere bedrijven manifesteren zich doorgaans als illiquide langetermijnverplichtingen, los van de vloeibaarheid van verhandelbare activa. Beleggers in particuliere entiteiten zien vaak het sluiten van koop-verkoopovereenkomsten over het hoofd, waarbij ze zich binden aan langetermijneigendomsdoelstellingen zonder een exitstrategie. Bijgevolg hebben speculatieve patronen een verwaarloosbare invloed op de waardering van particuliere bedrijven.

Emoties

Publieke bedrijven: Het ingewikkelde samenspel van emoties staat centraal op het gebied van publieke markten. Hier heeft de slinger de neiging om naar het uiterste te zwaaien als reactie op het beleggerssentiment, wat tot besmettingsgedrag leidt. Aandeelhouders proberen het traject van hun aandelen te sturen door hun mening publiekelijk te uiten, een strategische gok om de aandelenkoersen omhoog te drijven. Mocht deze gok slagen, dan wordt het later verkopen van de aandelen tegen een hogere prijs een haalbare weg naar snelle winst.

Kuddepsychologie, de strategische dans van de speltheorie en momentum-investeringen die geworteld zijn in handelspatronen: al deze fundamentele concepten belichten het tapijt van beleggersgedrag op publieke markten. Op de korte termijn lijken de acties van investeerders vaak op een schaakspel: het ontcijferen van de bewegingen van tegenstanders wordt cruciaal voor het maken van slimme kortetermijninvesteringen. De doordringende invloed van dit mentale raamwerk straalt uit in waarderingen. Het beoordelen van externe perspectieven wordt dus een spil van waardering.

Particuliere bedrijven: Emoties werpen ongetwijfeld een schaduw op het canvas van particuliere ondernemingen, zij het met een gematigder effect op de prijsdynamiek. In de meeste particuliere bedrijven zijn er maar weinig aandeelhouders, en hun beleggingen blijven grotendeels illiquide, immuun voor handel op de open markt. De emotionele hartslag van particuliere aandeelhouders oefent zelden substantiële invloed uit op de waarde van hun bedrijf.

Informatie

Overheidsbedrijven: In de nasleep van de marktcrash van 1929 ontstond in 1934 de SEC, een reactie op een speculatieve razernij die werd veroorzaakt door schaarse betrouwbare informatie over openbare bedrijven. Het mandaat van de SEC voor regelmatige openbaarmaking van informatie heeft de efficiëntie en geloofwaardigheid van de effectenmarkten verfijnd. Want de kern van elke taxatie is goede informatie. Zonder precisie bezwijkt het landschap voor speculatie, gefluister en sensatiezucht.

Door openbaarmaking af te dwingen en gecontroleerde financiële overzichten verplicht te stellen voor openbare bedrijven, probeerde de SEC het informatietekort tegen te gaan. Vóór de SEC schuwden institutionele beleggers risicovolle aandelen. Uit een onderzoek uit 1929 bleek dat 79% van de overheidsbedrijven jaarinkomsten verborgen hield, een barrière die institutionele investeringen afschrikte. Achtergelaten bleven speculatieve individuen, wier acties zich uitbreidden en uitmondden in de crash van 1929.

Ook de boekhoudkundige normen liepen vóór 1934 uiteen, wat de vergelijkende analyse in de war bracht. Voer FINRA en andere regelgeving in, een collectieve drang naar efficiënte kapitaalmarkten – een pijler voor democratisch kapitalisme. De kapitaalstroom zou industrieën moeten bevoordelen die het verdienen. Daarom vergemakkelijken deze instanties de beweging ervan en voeden ze sectoren die klaar zijn voor groei en rendement.

Tegenwoordig stromen data door de aderen van de aandelenmarkt zodra ze aan de oppervlakte komen. Informatie, en niet speculatie, voedt deze arena. Meer dan 100.000 analisten en investeerders nemen milliseconden na publicatie data in beslag en sturen deze naar supercomputers van miljoenen dollars. Deze elektronische wonderen doorzoeken de zondvloed, terwijl aandelenanalisten uitgebreide rapporten opstellen. Bedrijfsobligaties met een rente van Moody's en Standard & Poor's. Experts komen samen om gegevens te ontleden, evalueren en classificeren, zodat investeringskeuzes op een solide basis staan.

Waardering blijft een kunst die een oordeel vereist. Niettemin is dit domein kleiner geworden, nu de proliferatie van informatie, branche-inzichten en gestandaardiseerde waarderingstechnieken samenkomen.

Terwijl gegevens onophoudelijk stromen, streven publieke bedrijven ernaar de publieke perceptie te sturen. Deze drijfveer geeft vorm aan de aandelenkoersen, een onderstroom die cruciaal is voor de waardering.

Particuliere bedrijven: eigenaren van particuliere bedrijven zijn daarentegen niet verplicht tot openbare bekendmakingen. Operationele en financiële zaken blijven in de schaduw, waardoor informatie een zeldzaam goed wordt. Analisten begeven zich op het gebied van gefundeerde schattingen terwijl ze vergelijkbare particuliere bedrijven waarderen. Deze schaarste verstoort de waardering, omdat waarde inherent afhangt van relativiteit. Beleggers streven naar het optimale rendement, vaak door meerdere beleggingen naast elkaar te plaatsen. Toch wordt deze reis moeilijker voor particuliere bedrijven, waar soortgelijke gegevens ongrijpbaar zijn, waardoor rendementsberekeningen worden belemmerd.

Constante prijzen

Overheidsbedrijven: Het navigeren door het publieke sentiment is een cruciale taak voor elke leidinggevende op C-niveau in een beursgenoteerde entiteit, gezien de dagelijkse waardering van de aandelen. Aandeelhouders hebben een stevige grip op de waarde van hun aandelen, die in de loop van de tijd nauwgezet wordt gevolgd en gedocumenteerd. Een ingewikkelde tijdlijn van de waarderingsgeschiedenis van het bedrijf biedt een inzichtelijke achtergrond. Een precieze waardering op elk moment in de reis van een beursgenoteerd bedrijf ligt binnen handbereik, waardoor een basis ontstaat voor vergelijkende evaluaties.

Particuliere bedrijven: De eigenaren van particuliere ondernemingen ontdekken de werkelijke waarde van hun bedrijf slechts één keer: wanneer er een transactie plaatsvindt. In tegenstelling tot de constante waarderingsdans van publieke tegenhangers ervaren particuliere bedrijven een uniek moment van openbaring van de waardering. Deze sporadische feedbackloop maakt de waardering van particuliere bedrijven meer tot een kunst dan tot een exacte wetenschap, en vormt een bewijs van de uitdaging die deze met zich meebrengt.

Economische variabelen

Overheidsbedrijven: Het dynamische macro-economische landschap werpt een opmerkelijke schaduw over overheidsbedrijven en overtreft vaak de impact op hun particuliere tegenhangers. Renteschommelingen, wisselkoersschommelingen – deze elementen hebben een uitgesproken effect. Als de rente daalt, stijgt de waarde van nutsaandelen. De verkopen van een publieke entiteit dansen op het ritme van economische maatstaven; een stijging van het bbp met 2% zou een stijging van 3,5% in de inkomsten uit consumptiegoederen kunnen inluiden.

Dit steeds veranderende macro-economische terrein lonkt naar een kortetermijnperspectief, waarbij snelle transformaties de focus vormen. Het begrijpen van het macro-economische landschap wordt van cruciaal belang voor het ontcijferen van vluchtige schommelingen op de kapitaalmarkt.

Particuliere bedrijven: Hoewel een robuuste economie de neiging heeft een bloeiende aandelenmarkt in te luiden, is de invloed ervan op de waardering van particuliere bedrijven relatief beperkt. De kracht van de economische achtergrond berust hier op de rentetarieven en de beschikbaarheid van schuldfinanciering – gebaseerd op economisch welzijn. Het ontbreken van schuldfinanciering belemmert de M&A-activiteiten, waardoor de multiples van particuliere bedrijven onder druk komen te staan. Hogere rentetarieven doen de financieringskosten van schulden escaleren, wat culmineert in lagere acquisitiewaarderingen. Dit geldt vooral voor financiële kopers, een belangrijke speler in het acquisitielandschap van het private domein.

Controle

Publieke bedrijven: De meerderheid van de investeerders heeft een minderheidsbelang in bedrijven, waardoor hun rendement afhankelijk is van de grillen van collega-investeerders. Deze beperkte invloed vertaalt zich in een verminderde waarde, die onder de aantrekkingskracht van controlerende belangen blijft. Het waarderen van een publieke entiteit vereist het onderscheiden van de mix van meerderheids- en minderheidsaandeelhouders, aangevuld met het integreren van een controlepremie in de overheersende belangen.

Particuliere bedrijven: Het domein van particuliere ondernemingen geeft meerderheidseigenaren een stevige greep op de financiële en operationele domeinen. Bijgevolg heeft een controlerend belang een grotere waarde dan zijn minderheidstegenhanger, wat de toepassing van een controlepremie rechtvaardigt. Bij het beoordelen van een particuliere onderneming is het van cruciaal belang om het kapitalisatietapijt te vergelijken met de omvang van de meerderheids- en minderheidsbelangen, waarbij hun invloed op controle en waardering van het allergrootste belang is.

De complexiteit van de controle wordt steeds ingewikkelder wanneer het eigendom van particuliere bedrijven zich onder meerdere houders verspreidt, vooral als er diverse aandelenklassen bestaan. Neem een ​​scenario met drie eigenaren: twee met elk 49%, en de derde met een bescheiden belang van 2%, maar toch met een beslissende stem. Te midden van geschillen tussen de 49%-belanghebbenden heeft uiteindelijk de 2%-houder de macht. Hier heeft de rente van 2% een waarde die veel verder gaat dan een strikt pro-rata-standpunt. Deze ingewikkelde dynamiek kleurt de waardering van particuliere bedrijven, vooral als er sprake is van meerdere aandeelhouders of uiteenlopende aandelenklassen en hun specifieke stemrecht.

Verwachtingen

Overheidsbedrijven: Het tapijtwerk van de waardering van beursgenoteerde bedrijven is verweven met winstprognoses. Het visualiseren van winstgroei is zelfs voor insiders een uitdaging, laat staan ​​voor externe waarnemers met beperkt inzicht in de interne complexiteit. Deze projecties komen voort uit ingewikkelde methodologieën: trends uit het verleden geëxtrapoleerd via regressie, voortschrijdende gemiddelden, trendlijnen of exponentiële afvlakking. Een aanzienlijk deel van de waarde van een bedrijf komt voort uit toekomstige speculatie, los van historische prestaties. Deze voorspellingen zijn gebaseerd op het sentiment van beleggers en zijn verweven met hun perceptie van de komende fortuinen van het bedrijf. Een struikelblok bij het voldoen aan de kwartaalprognoses vertaalt zich in ontgoocheling bij beleggers, wat een schaduw werpt op hun verwachtingen en drukt op de aandelenkoersen. Publieke entiteiten neigen vaak naar conservatieve voorspellingen en streven ernaar ervoor te zorgen dat de doelstellingen worden gehaald.

Particuliere bedrijven: De private arena geniet van uitstel van druk van buitenaf, afgezien misschien van interne verwachtingen of verwachtingen van werknemers – mocht transparantie een open-boekmanagement stimuleren. Zonder last van externe dictaten kunnen particuliere entiteiten ongehinderd hun koers bepalen. De markt houdt echter vaak de verwachtingen (projecties) van eigenaren buiten beschouwing en waardeert particuliere bedrijven op basis van hun historische prestaties in plaats van op toekomstige mogelijkheden.

Geruchten

Publieke bedrijven: Alleen al het gefluister van een overnamegerucht bezit de griezelige kracht om het traject van de waarde van een beursgenoteerd bedrijf te beïnvloeden. Ongeacht hun authenticiteit hebben geruchten het potentieel om achtbanen op het gebied van de aandelenkoersen te ontketenen. Een onstuimige mix van verleidelijke speculaties, een veelheid aan belanghebbenden, mediaversterking, rauwe emoties, winstmotieven, afgeleide complexiteiten en psychologie van de massa versmelten tot een waanzin, waardoor aandelenschommelingen de stratosfeer in worden gedreven en zelfs de teugels van de slimste bestuurder worden getrotseerd. Ondanks alle rationele vermoedens maakt het schaakbord van kortetermijninvesteringen een strategische reactie op geruchten over bevingen noodzakelijk. Het waarderen van een publieke entiteit overstijgt feitelijke analyse en brengt een ontrafeling met zich mee van de ingewikkelde draden van geruchten die het publieke sentiment rond de waardering van een bedrijf verbinden. Ethische kritiek op het bedrijf of de directie kan scherpe prijsdalingen orkestreren (eendaagse dalingen van 5% of meer) en fungeren als een grimmige herinnering aan het rimpeleffect van geruchten.

Particuliere bedrijven: Gefluister over overnames galmt door de bedrijfstakken, gehuld in enigma rond transactiedetails. Hoewel de invloed van de geruchten in de privésfeer lichter is dan die in de publieke arena, blijft hun impact hangen, zij het in mindere mate.

Regulatie

Publieke bedrijven: Een schare toezichthouders, bestaande uit accountantskantoren, juristen en kredietbeoordelaars, orkestreert een symfonie van toezicht in de financiële wereld waar publieke bedrijven hun verhalen ontvouwen. Deze waakzame bewakers bevorderen een landschap van gestandaardiseerd gedrag, wat een consistente stroom van betrouwbare informatie oplevert – een basis voor het waarderen van publieke entiteiten. Dit samenhangende weefsel maakt de weg vrij voor nauwkeurige evaluaties en parallelle analyses, afgestemd op vergelijkbare bedrijven. Het ingewikkelde web van regelgeving schenkt investeerders een schild van vertrouwen, wat een cruciale basis vormt voor de basis van investeringsberaadslagingen.

Particuliere bedrijven: Regulering binnen de privésfeer komt vaak tot uiting in het aangeboren kompas van de eigenaar, instinctieve inzichten, of zelfs de afwezigheid ervan. Een scala aan kapitalisatiestijlen en managementbenaderingen schetst het particuliere landschap, waarbij veerkrachtige ondernemers hun ondernemingen vaak vanaf de grond opbouwen en met instinctieve zorg vormgeven. Dit ethos gedijt goed in sectoren waar snelheid de boventoon voert, gedreven door concurrentiestromingen in plaats van regelgevende getijden. Het regelgevingslandschap op deze domeinen blijft schaars.

Complexiteit

Overheidsbedrijven: Overheidsbedrijven zijn inherent complexer dan hun particuliere tegenhangers, waardoor het waarderingsproces van dergelijke entiteiten aanzienlijk uitdagender wordt. Verschillende kritische factoren verdienen overweging, waaronder:

• Derivaten: Opties, forwards, futures, swaps en meer.
• Hedgefondsen, speculatie, short selling: zullen naar schatting bijdragen aan 50% van het handelsvolume op de NYSE.
• Diverse beleggingsbenaderingen: kwantitatieve analyse, markttiming, schaduwindexering en sectorrotatie.
• Diverse aandelenklassen.

Particuliere bedrijven: de dialoog ontvouwt zich:

• “Welk entiteitstype is van jou?”
• “De belangrijkste.”

Het veelzijdige tapijtwerk van de publieke markten verbleekt in vergelijking met de labyrintische ingewikkeldheden die het privédomein definiëren.

Financiële overzichten

Overheidsbedrijven: De waardering van beursgenoteerde bedrijven hangt grotendeels af van toekomstige projecties en winstvoorspellingen, waarbij relatief minder gewicht wordt toegekend aan historische resultaten. Deze omgeving kan de neiging van overheidsbestuurders bevorderen om de winsten te manipuleren, vooral gezien het verband tussen de beloning van bestuurders en de financiële prestaties. Bijgevolg wordt het streven naar het maximaliseren van de gerapporteerde winsten vaak een centraal doel voor deze bedrijven.

Op Wall Street worden conservatieve boekhoudpraktijken mogelijk niet op hetzelfde niveau gewaardeerd als gevolg van de voorkeur van aandeelhouders voor consistente en gestage groei. Als gevolg hiervan houden leidinggevenden zich vaak bezig met praktijken die de inkomsten in de loop van de tijd gladstrijken. Hoewel de financiële prestaties van een beursgenoteerd bedrijf op het eerste gezicht misschien stabiel lijken, is het van cruciaal belang om dieper te graven om eventuele onderliggende problemen bloot te leggen die een grondigere analyse nodig kunnen maken.

Particuliere bedrijven: Voor de meeste particuliere ondernemingen is het primaire doel van de eigenaren het minimaliseren van de inkomsten om belastinggerelateerde redenen. Eigenaren zijn geneigd substantiële belastingbetalingen te matigen en nemen daarom hun toevlucht tot verschillende strategieën, zoals uitgebreide aftrekposten en geavanceerde tactieken. Bij het waarderen van een particulier bedrijf is het absoluut noodzakelijk om de financiële overzichten opnieuw te kalibreren of te normaliseren om tot de echte inkomsten van het bedrijf te komen.

Geografie

Publieke bedrijven: De evaluatie van de waarde van een publieke onderneming vereist een scherpe overweging van de impact van de mondialisering. In de huidige onderling verbonden wereldeconomieën is de onderlinge afhankelijkheid duidelijk zichtbaar, aangezien ongeveer 29% van de inkomsten van bedrijven uit de S&P 500 afkomstig is uit buitenlandse activiteiten. Internationale trends beheersen de waarde van deze publieke entiteiten en vereisen op zijn minst een fundamenteel inzicht in de gevolgen van een mondiale voetafdruk in het waarderingsproces. Het hypothetische scenario waarin China de verkoop van iPhones verbiedt, zou bijvoorbeeld een weerklank kunnen vinden in de winsten van Apple, terwijl de toetreding van Nike tot een nieuwe buitenlandse markt op soortgelijke wijze de winstgevendheid zou kunnen beïnvloeden. Bovendien kunnen verschuivingen in de wisselkoersen diepgaande gevolgen hebben voor de waardering. De voorkeuren van consumenten, die voortdurend veranderen en van invloed zijn, kunnen de waarderingsresultaten aanzienlijk beïnvloeden. Het nauwkeurig voorspellen van deze dynamiek, vooral op buitenlandse markten, is complex maar heeft een grote impact. Daarom is het inschatten van de gevolgen van mondiale activiteiten een cruciaal aspect bij het beoordelen van de waarde van een beursgenoteerd bedrijf.

Particuliere bedrijven: De meerderheid van de particuliere ondernemingen functioneert voornamelijk op lokale of regionale schaal, waarbij internationaal bereik een zeldzaamheid is. Voor deze particuliere entiteiten oefenen veranderingen in de internationale handel doorgaans een minimale invloed uit, wat zich vaak vertaalt in kostenaanpassingen voor grondstoffen of benodigdheden. Hoewel inzicht in het mondiale bedrijfsleven van minder belang is bij de waardering van particuliere bedrijven, wordt het van groter belang als het bedrijf buitenlandse activiteiten onderhoudt.

Waarderingsmethoden

Overheidsbedrijven: Het vergelijken van overheidsbedrijven is een eenvoudiger proces vanwege de vereiste van gecontroleerde financiële overzichten. Hoewel er binnen GAAP nog steeds een zekere mate van subjectiviteit bestaat, bieden de financiële overzichten van openbare bedrijven over het algemeen een grotere betrouwbaarheid en consistentie vergeleken met hun particuliere tegenhangers. Dit vergroot de haalbaarheid van het uitvoeren van een vergelijkbare bedrijfsanalyse, een veelgebruikte waarderingsmethode. Aanpassingen of normalisaties van jaarrekeningen zijn voor beursgenoteerde bedrijven minder noodzakelijk, waardoor het vergelijkingsproces wordt gestroomlijnd.

De toegankelijkheid van informatie helpt verder bij het analyseren van vergelijkbare bedrijven. Overheidsbedrijven zijn verplicht om regelmatig informatie openbaar te maken aan het publiek, die voor iedere geïnteresseerde direct beschikbaar is. Deze factoren vereenvoudigen gezamenlijk peer-to-peer-vergelijkingen, waardoor de betrouwbaarheid van de marktbenadering voor beursgenoteerde bedrijven wordt vergroot.

Waarderingstechnieken voor overheidsbedrijven zijn doorgaans ook ingewikkelder dan die voor particuliere entiteiten.
De Discounted Cash Flow (DCF)-methode wordt bijvoorbeeld vaker toegepast bij beursgenoteerde bedrijven. DCF is sterk afhankelijk van projecties, die doorgaans beter haalbaar zijn voor overheidsbedrijven. Van beursgenoteerde bedrijven wordt een regelmatige voorbereiding van projecties verwacht, in lijn met de verwachtingen van investeerders. Over het algemeen vertonen waarderingstechnieken voor publieke en private bedrijven verschillen. DCF en vergelijkbare transactieanalyses komen vaker voor bij waarderingen van beursgenoteerde bedrijven.

Particuliere bedrijven: De schaarste aan vergelijkbare transacties brengt uitdagingen met zich mee bij het waarderen van particuliere bedrijven met behulp van de marktbenadering. Eigenaren van particuliere entiteiten zijn niet verplicht om transactievoorwaarden openbaar te maken, en de informatie over privétransacties blijft beperkt. Het melden van transactiegegevens kan kopers in een nadelige positie brengen, waardoor andere verkopers mogelijk hogere prijzen gaan zoeken. Dit leidt vaak tot het bagatelliseren van de feitelijke transactievoorwaarden. Als transactie-informatie openbaar wordt gemaakt, wordt de identiteit van het betrokken bedrijf doorgaans verborgen, waardoor verificatie vrijwel onmogelijk wordt.

De interpretatie van gegevens in particuliere transactiedatabases introduceert ook een opmerkelijk element van subjectiviteit. Wanneer contribuanten bijvoorbeeld transactiegegevens indienen, zijn verduidelijkingen nodig: verwijst “ EBITDA ” naar standaard EBITDA of aangepaste EBITDA? Er kunnen zich situaties voordoen waarin een bedrijf een Sectie 179-aftrek gebruikt om een ​​aanzienlijke aankoop van apparatuur uit te voeren, waardoor afschrijvingen worden vermeden. In dergelijke gevallen rijst de vraag: moet dit worden meegenomen in de EBITDA-berekeningen ?

Hoewel deze richtlijnen aan bijdragers kunnen worden gecommuniceerd, hangt de betrouwbaarheid van databases in grote mate af van de toewijding, expertise en integriteit van de gegevensindieners. Een soortgelijk principe is van toepassing op transactiegegevens van openbare bedrijven, zij het dat meer doorgewinterde professionals betrokken zijn bij grotere transacties, wat leidt tot grotere consistentie in standaarden en de bereidheid om onnauwkeurigheden aan te vechten. De schaarste aan vergelijkbare informatie vergroot de uitdaging van het uitvoeren van vergelijkende analyses voor de waardering van particuliere bedrijven.

Het waarderingsproces voor particuliere bedrijven maakt aanpassingen of normalisatie van financiële overzichten noodzakelijk, wat een zekere mate van subjectiviteit met zich meebrengt. Bovendien zijn eigenaren van particuliere bedrijven niet verplicht hun financiële overzichten aan controles te onderwerpen, wat leidt tot grotere verschillen in de boekhoudpraktijken, vooral onder kleinere ondernemingen.

Op het gebied van waarderingsmethoden voor particuliere bedrijven is er een duidelijke koploper: winstmultiples. In acquisitiegesprekken draait het taalgebruik steevast om veelvouden. Hiervan is de meest voorkomende benadering voor het waarderen van particuliere bedrijven het gebruik van een veelvoud van de EBITDA. Ter vergelijking: het gebruik van Discounted Cash Flow (DCF) komt minder vaak voor bij de waardering van particuliere bedrijven.

Samenvatting

Samenvattend kunnen de verschillende genoemde factoren worden vereenvoudigd tot de volgende overkoepelende punten:

• Tijdshorizon: Investeerders in publieke bedrijven hebben doorgaans een kortere tijdshorizon vergeleken met investeerders in particuliere bedrijven.
• Complexiteit: Investeringen in overheidsbedrijven brengen meer complexiteit met zich mee dan die in particuliere bedrijven.
• Beschikbaarheid van informatie: Er is een grotere toegang tot informatie over publieke bedrijven dan tot private bedrijven.